Diaconaal Jongerenproject 2019: Likole prayerhouse
In Likole, een van de dochtergemeentes van de kerk waar Paul nu voorgangers is, is in 2017 gestart met de bouw van een nieuw ‘prayerhouse’ of gebedshuis. Er was behoefte aan een nieuwe kerk, omdat het oude gebouw veel te klein was voor de sterk groeiende gemeente. Bovendien was er bij een aardbeving een stuk van het oude gebedshuis ingestort. Later is de achterwand van het gebouw ook nog weggevaagd door een overstroming. Kortom: er was dringend behoefte aan een nieuw gebedshuis.
Het was de bedoeling dat de lokale bevolking zou beginnen met de bouw van het gebedshuis en de groep zou helpen met de afwerkingen. Dit is helemaal gelukt en toen de groep weer terug naar huis kwam, was het gebouw helemaal af!
Kidscamp:
Naast bouwen is een van de belangrijkste doelen van het project om mensen samen te brengen en iets te betekenen voor de lokale kinderen. Dit deed de groep in de vorm van de zogeheten kidscampmiddagen. Op bouwdagen splitste de groep zich in de middag. Een deel van de groep ging dan een bijbelverhaal vertellen en uit te spelen. Ook werden er talloze lokale liedjes gezongen met behulp van mensen van de Likole gemeente. Daarna werd er wat gegeten en gedronken en konden de kinderen een creatieve verwerking doen bij het verhaal. De kinderen vonden het heel erg leuk en kwamen met steeds meer vriendjes en vriendinnetjes. Buiten werden er ook spelletjes gedaan.
Filmpjes:
Tijdens de reis van 2019 werd er gevlogd. De deelnemers filmden stukjes van hun dag en maakte daar per dag een filmpje van. Deze filmpjes geven een heel goed beeld van wat de groep allemaal heeft meegemaakt. De filmpjes zijn op Youtube te bekijken: https://www.youtube.com/channel/UCulIUrcYv-SMTE_iP7JWATQ?app=desktop&fbclid=IwAR0G-LbsqWdVOmQmCXroc42vMPSGhVywpH5PQiHhjBSX57IHw0fXjcG4y8A
Schilderijen “Doelstellingen van de reis”
De deelnemers en reisleider hebben voor zichzelf ook bedacht wat hun doelen zijn/waren met het deelnemen aan dit project. Dit hebben ze weergegeven op onderstaande schilderingen.
De opdracht is:
Schilder op het rechter gedeelte: Wat wil ik in Malawi gaan doen, wat wil ik brengen?
Schilder links: Wat hoop ik mee terug te nemen, wat wil ik leren?
Het middelste gedeelte wordt geschilderd na terugkomst. Wat heeft de reis me opgeleverd?
Tessa:
De reis naar Malawi heb ik als super gaaf ervaren. Ik vond het leuk om te leren van de mensen en de cultuur. Ik ben totaal niet creatief zoals u kunt zien aan dit schilderij, en dacht ook dat ik niks van het bouwen in Malawi zou kunnen. Bijna niemand van ons had bouwervaring, maar toch hebben we met zijn alle iets moois neergezet. Dit hebben we niet alleen als groep gedaan, maar ook samen met de lokale bevolking. De handen staan voor het bouwen wat wij met elkaar hebben gedaan. Vele handen maken licht werk en hierin hebben wij ook zeker Gods Hand mogen zien.
Noa:
Links onderin heb ik een lampje geschilderd. Dit symboliseert hetgeen wat ik hoop te gaan brengen in Malawi. Het lampje heeft als betekenis dat ik hoop dat ik een lichtje mag zijn in iemands leven in Malawi. Misschien wel door het bouwen of door het kinderwerk heen, ik weet het nog niet. Maar hetgeen wat ik graag zou willen brengen is dus het licht van God dat ik mag doorgeven aan iemand daar.
Rechtsboven zie je twee handen in de dank/bid houding. Dit symboliseert hetgeen wat ik hoop te ontvangen. Ik hoop dat ik daar nog meer mag leren over wat het betekend om oprecht dankbaar te zijn voor wie ik ben en wat ik heb. De handen symboliseren dus het leren om dankbaar te mogen zijn voor wat ik heb, dit hoop ik mee terug te nemen vanuit Malawi.
Wat ik mee teruggenomen vanuit Malawi staat in het midden van het schilderij. Ik heb een kruis en een hart geverfd die in elkaar verwerven zijn met daar omheen verschillende kleuren kleine streepjes. Het hart en het kruis symboliseren de liefde en dankbaarheid die de mensen in Malawi voor God hebben, ook symboliseert het hun sterke geloof. Ondanks dat ze weinig hebben en soms geen uitzicht hebben op een goede toekomst, blijven ze God aanbidden en prijzen vol overgave. Dat is iets waar ik/wij wel wat van kunnen leren en wat mij heel erg raakte toen ik daar was. De gekleurde streepjes om het hart heen symboliseren de vreugde en blijdschap waarmee ze God aanbidden.
Emmelieve:
Ik heb ontzettend genoten van de reis en veel mooie dingen gezien en meegemaakt! Wat ik het meest bijzonder vond om te zien was dat veel mensen daar zo’n groot vertrouwen in God hebben en zoveel van hem houden, terwijl ze vaak in hele slechte omstandigheden leven. Daarnaast neem ik mee dat samenwerken super leuk kan zijn en je daarmee veel van elkaar kan leren en tot mooie resultaten kan komen!
Rianne:
Links heb ik geschilderd wat ik van mijzelf ga brengen in Malawi: Nederland en Malawi zijn twee verschillende culturen, twee verschillende werelden. Deze wereldbollen worden overbrugt door het kruis. Ik hoop door het geloof twee werelden met elkaar te verbinden. Eén wereldbol wordt vastgehouden door een hand, ik ga helpen in Malawi, ik hoop daar te gaan bouwen (de bouwstenen). Daarnaast hoop ik mijn naastenliefde mee te nemen.
Rechts heb ik geschilderd wat ik mee hoop terug te nemen uit Malawi: De veelkleurige boom staat voor de verschillende culturen waarmee ik kennis hoop te maken. Ik hoop te zien het verschil tussen rijk en arm, hoe goed wij het in Nederland hebben en met hoe weinig de mensen in Malawi blij kunnen zijn (de wegwijzer). Ik hoop dankbaar terug te komen, voor het geen ik heb. Als laatste hoop ik dat ik hoop mee terug mag nemen voor Malawi (het anker op de wegwijzer).
Van de reis naar Malawi heb ik veel geleerd. De mensen daar hebben zo weinig en zijn toch dankbaar voor wat ze hebben. Ook hebben we mogen ervaren dat God daar ook is en voor de die mensen daar wil zorgen. Daarom heb ik in het midden een tekst uit Hebreeën 13 geschreven. Er wordt een opdracht gegeven: dat we dankbaar moeten zijn met wat we hebben… omdat God heeft gezegd dat Hij ons niet zal verlaten. Zodat wij kunnen zeggen “God is onze Helper”. Hiervan hebben we in Malawi al iets mogen zien en daar kan ik nog veel van leren.
De eerste tekst is in het Nederlands en de tweede in het Engels: zo worden twee werelden aan elkaar verbonden.
Zerina:
Aan de linkerkant heb ik een uitgestoken hand geschilderd, dit staat natuurlijk voor de hulp die wij gaan brengen in Malawi, zowel door het bouwen van de kerk, als door de kinderen een leuke tijd te bezorgen met het kidscamp.
Aan de rechterkant heb ik een zon en een hart geschilderd. De zon staat voor vrolijkheid. Mensen in Malawi hebben de reputatie heel vriendelijk en vrolijk te zijn, terwijl ze het zoveel slechter hebben dan wij. Ik hoop op reis te leren om vrolijk te blijven als het even niet goed gaat, en bewust dankbaar te zijn voor wat ik heb. Het hart aan de rechterkant staat natuurlijk voor liefde. De mensen in Malawi zijn ook heel gastvrij, en geven heel makkelijk liefde aan anderen. In Nederland vinden we dat wat lastiger denk ik, en hoop die ervaring mee te nemen naar Nederland en zelf liefde te geven aan mensen in Nederland.
In het midden heb ik geschilderd wat ik echt mee heb genomen vanuit Malawi. Ik heb een bril en een muur getekend. De muur staat voor bouwen. Ik heb niet alleen bouwervaring opgedaan, maar ook gebouwd aan vriendschappen en aan mijn relatie met God. De bril staat voor de manier waarop ik naar de wereld kijk. Door naar Malawi te gaan, kijk ik op een andere manier naar de wereld, hierdoor ben ik dankbaarder voor de dingen die ik hier heb.
Malawi was voor mij een hele mooie en leerzame reis. Ik heb nieuwe vrienden gemaakt en mijn eigen grenzen verlegd. Ik heb een liefde voor het land gekregen en wil zeker nog een keer.
Anne-Beth:
Na de reis (middenstuk)
Deze reis was heel bijzonder. We hebben samen hard gewerkt en zoveel mooie dingen gezien. Het is een reis om nooit te vergeten. Ik heb in het midden een hart gemaakt. Dit hart staat voor liefde en dankbaarheid. Liefde omdat de mensen (vooral kinderen) altijd zo vrolijk zijn ondanks de situatie waar ze in zitten, en dankbaarheid omdat ik dankbaar ben dat ik deze reis heb mogen maken. Het hart is ook omdat ik Malawi in mijn hart gesloten heb en die er nooit meer uit gaat!
Thomas:
Rechts: Ik hoop de dankbaarheid te vinden, die de mensen daar kennen, en daar wat van mee te nemen. Wat vaker tevreden zijn met de kleine dingen.
In het midden staat Romeinen 8 vers 38 & 39:
Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die Hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer.
Dit is een van de teksten die gelezen is tijdens onze uitzenddienst.
Deze tekst kwam terug in Malawi toen wij een tekst op een blaadje moesten schrijven, wat in een tasje ging voor gevangenen. We hadden de opdracht om een mooie of bemoedigende tekst op te schrijven, om de leden een de gevangenisgemeente een hart onder de riem te steken. In het Engels heb ik deze tekst in het kort opgeschreven.
Toen we in de kerkdienst zaten, en ook later tijdens de reis kwam deze tekst steeds weer in mijn hoofd. Hoe schrijnend sommige gevallen ook zijn, niets kan ze scheiden van de liefde van God. En dat weten die mensen ook! Hoe moeilijk ze hun situatie ook is, ze danken en loven God voor alles wat ze hebben.
Daar heb ik veel van geleerd, deze tekst is een enorme troost voor mij en die neem ik mee als een van de mooiste dingen uit Malawi.
Bert-Jan:
Probeer me zelf te zijn. En ben super enthousiast voor dit project omdat ik effect daarvan zowel in Malawi als bij mezelf heb mogen ervaren. Die passie brandt in mij en ik hoop die over te kunnen brengen.
Wat hoop ik te leren? Of mee te nemen?
Ik hoop verbaasd en verrast terug te komen. Verbaasd over wat God heeft gegeven, dat daardoor ook mijn geloof in en relatie met God is gegroeid.
Wat heb ik geleerd in Malawi?
Het was een fantastische reis en ik heb heel veel geleerd. Ik vond het mooi om te zien hoe iedereen op zijn eigen manier geniet en leert. Verbazing zeker…vooral over wat we gezamenlijke bereikt hebben, het gebouw zelf maar vooral ook de trots en de dankbaarheid naar God van de mensen in Likole. Zij zagen het echt als een geschenk van God.
Mijn relatie met God is zeker gegroeid, want wat ik vooral heel fijn vond was het “geestelijke” deel, elke dag beginnen met stille tijd, ’s avonds samen zingen, met elkaar leren hoe je God in je gewone dagelijkse leven kan betrekken. Het lijkt soms moeilijk maar dat is het niet, het is eigenlijk gewoon een kwestie van tijd maken, en dat wil ik meenemen en vooral proberen te blijven doen. Vandaar de wekker.
Willy:
Ik heb een regenboog geschilderd, het eeuwige teken van Gods verbond met de aarde, verder zie ik het als de veelkleurigheid van mensen, wie ze zijn, wat ze doen, hoe ze geloven en daarbij ook de diversiteit aan ervaringen die we op onze reis kunnen verwachten.
Het kruis in het hart is geloof dat in mijn hart zit en daardoor de liefde die ik wil uitstralen.
De hand symboliseert helpen, helpen bij de bouw van de kerk. Maar het kan ook een uitgestoken hand zijn. De twee ringen staan symbool tussen de verbondenheid met elkaar. We geloven allemaal in één en dezelfde God.
Een vrolijke zon, omdat ik hoop op een reis waar ik blij van wordt, vol warmte en mooie momenten, met de groep en de mensen in Malawi. Ik hou van de muziek en het zingen, de enthousiaste Afrikaanse ritmes en de vele kerkkoortjes. Verder wil ik leren van de manier waarop het geloof verweven is in het leven bij de mensen in Malawi, de plaats die God in hun dagelijks leven inneemt en de liefde en gastvrijheid. Ik hoop dat ik en de rest van de groep hierdoor anders tegen het leven aan gaan kijken en kunnen onderscheiden wat er wezenlijk toe doet in leven.
Bij terugkomst van de reis heb ik het midden “A Grateful Haert sees many Blessings” geschreven,
“Een dankbaar hart ziet veel zegeningen”. Dit is wat ik gezien heb bij de gelovige mensen in Malawi. Ze hebben vaak zo weinig, maar ze danken God overal voor. Ze zijn dankbaar voor de kleinste, voor ons zo gewone, dingen. Ze dragen hun geloof ook veel meer uit. De overgave en het enthousiasme waarmee werd gezongen in de gevangenisdienst heeft me echt geraakt. Mensen die in zulke erbarmelijke omstandigheden verkeren en zoveel blijdschap uitstralen. Ik denk dat ik veel bewuster kan leven en dankbaar zijn voor alle zegeningen die ik ontvang. Hiervoor moet ik meer rust/stille momenten inbouwen in mijn drukke leven.
Hannie:
Wat heb ik geleerd in Malawi?
De momenten van stille tijd samen met God en de groep waren voor mij zeer waardevol. Vooral de gelijkenis van de zaaier uit Mattheus 13 sprak mij erg aan, de uitleg die Jezus geeft dat distels het zaad kunnen verstikken, het geloof wat groeit in je hart kan verstikt worden door het leven van alledag. (ook al zien die distels er soms nog zo mooi uit)
Dat maakt me stil, want dat is juist wat ik in mijn eigen leven ook vaak terug zie: de alledaagse beslommeringen kunnen je zo in beslag nemen dat er voor God maar weinig ruimte overblijft. Dat kan je groei in geloof belemmeren.
Hoe mooi is het dan dat mensen uit Malawi je tot voorbeeld ook mogen dienen: wat vandaag niet komt, dat komt morgen wel. Ook het feit dat sommigen zo getuigen dat de Heere goed is voor hen, maakt je klein en beschaamd. Zij hebben soms zo weinig en toch maken ze de Heere groot. Zelfs in de gevangenis hebben ze de moed om God te eren en te dienen!
Ik wil opnieuw proberen om te leren bloeien en de distels minder kans te geven.
Anne-Ruth:
Van de reis naar Malawi heb ik veel geleerd! Ik heb een hele mooie cultuur leren kennen, het is bijzonder hoe de mensen daar in afhankelijkheid leven van God.
Ik voel me gezegend en dankbaar dat ik deze reis heb mogen meemaken!
Cathelijne:
Wat een geweldige reis was het! Ik heb veel geleerd maar wat het belangrijkste was. Was hoe ze geloven. Ze zijn echt een voorbeeld voor me! En ook de liefde naar elkaar en naar ons was heel mooi!
Esther:
Tamarah:
Wat ik mee wil nemen naar Malawi is geloof hoop en liefde. Ik wil mijn geloof delen met de mensen en wat voor ze kunnen betekenen. Ik wil van de mensen in Malawi leren en nog meer inzien van geluk in de kleine dingen.
Rechter gedeelte:
Wat ik hoop mee te nemen uit Malawi, zijn heel veel mooie en waardevolle herinneringen en ervaringen. Ook door het zien van andere culturen en manier van leven, hoop ik veel te leren. En natuurlijk het genieten van deze bijzondere reis met super leuke mensen.
Esmeralda:
Wat ik mee wil nemen naar Malawi is iets dat van binnen zit. Wie ik ben qua persoon en waar ik vandaan kom: van het Nederlandse platteland, omringd door weilanden. Het belangrijkste hierbij is mijn geloof waarmee ik in Nederland ben opgegroeid, dat mij houvast geeft in het leven en mijn zienswijze bepaald.
Rechter gedeelte:
Wat ik hoop mee terug te nemen uit Malawi is ook iets dat van binnen zit. De ervaring en indrukken om in een Afrikaanse land in een berggebied te wonen, te werken en het geloof te delen. Ik hoop dat we het kerkgebouw helemaal af krijgen, we de kinderen een soort vakantiebijbelweek kunnen aanbieden en we met de mensen daar dingen over het geloof kunnen uitwisselen. Ik hoop een bredere kijk op de wereld te krijgen en zelf opener in het uiten van het geloof te worden.
Rhode:
Onderaan heb ik gezet wat ik verwacht mee terug te nemen. Wat ik het meest verwacht is dat ik heel dankbaar terugkom en dat ik meer dingen ga waarderen. En dat ik Gods werkende hand ziet in de kleine dingen.
Twan:
Waar ik van wil leren is: Het verschil tussen en arm en rijk
Marylene:
Sibren:
